این سرعت تقریبا ۵۰ هزار برابر سرعت متوسط شیوه ای است که اکنون به عنوان ارتباط فوق سریع شناخته می شود.

سیستم ارتباطی نوری‏ امکان تبادل بسیار سریع اطلاعات را از طریق ارسال پالس های نور از درون یک فیبر نوری فراهم می کند. در سطوح ابتدایی‏، این شیوه برقراری ارتباط شامل یک فرستنده، مانند یک دیود گسیل کننده نور که سیگنال الکتریکی را به سیگنال نوری تبدیل و ارسال می کند، و یک گیرنده که سیگنال نوری را به سیگنال الکتریکی تبدیل می کند، است.

در شیوه جدید، محققان مجموعه ۱۵ کانال مختلف را که قابلیت انتقال سیگنال های نوری را دارند، با یکدیگر ادغام کرده و در هر کانال، سیگنالی را با طول موج متفاوت از سایرین ارسال می کنند تا یک اَبَرکانال ایجاد کنند. به محض رسیدن اطلاعات به مقصد، تمام این سیگنال ها ادغام شده و به یک ابرگیرنده نوری با پهنای باند بسیار بالا وارد می شوند.

با وجود این که سیستم نوری جدید قابلیت انتقال حجم عظیمی از اطلاعات را با سرعت فوق العاده دارد، به این زودی ها تاثیری بر سرعت دریافت اطلاعات کاربران اینترنت نخواهد داشت؛ چراکه مولفه اصلی ابرکانال هنوز به طور تجاری در دسترس قرار ندارد. برای استفاده از این فناوری در شبکه اینترنت، پیش از هرچیز باید قابلیت این سیستم در حفظ سرعت انتقال در فواصل دوردست به اثبات برسد.گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Scientific Reports منتشر شده است.ایرنا