وی با بیان اینکه بازه زمانی آثار کشف‌شده شامل چهار دوره پهلوی اول و دوم، قاجار و اواخر صفویه است خاطرنشان کرد: با وجود شدت تخریب لایه‌ها و آثار به دست آمده در دوره‌های مختلف، بازسازی و شناسایی آثار با توجه به اسناد مکتوب و کاوش‌های باستان‌شناختی امکان‌پذیر شد.

محمدی تیغه‌بندی‌های آجری با ملاط سیمانی برای تقسیم‌بندی فضایی و بخشی از فضای ورودی زیرزمینی یک خانه مسکونی را مربوط به دوران پهلوی دانست؛ همچنین آثار متعلق به اواخر دوران قاجار و اوایل پهلوی شامل بخشهایی از یک شبستان ستون‌دار است که ورودی ضلع جنوبی آن با سنگ و آجر پی‌ریزی شده و در هرطرف ضلع غربی و شرقی آن دو حجره دارد.

این باستان‌شناس با بیان اینکه این ورودی به فضای مسقفی منتهی می‌شود که دارای ۹ ستون مدور با مصالح آجر بوده و قطر ستون ها ۹۰ سانتی متر و پی آنها نیز مربع – مستطیل است گفت: آخرین و قدیمی‌ترین دوره شناسایی‌شده در این محوطه که با تصاویر نقشه هوایی ۱۹۱۹ نیز مطابقت دارد احتمالا مربوط به دوران قبل از قاجار و اواخر صفویه است.

وی خاطرنشان کرد: شواهد به دست آمده از این دوره شامل بخش هایی از دیوارسنگی ضلع شرقی کاروانسرایی با قاب‌بندی‌های آجری است که در فواصل آن ستون نماهای آجری مستطیل شکل قرار دارد و در تصاویر هوایی ۱۹۱۹ از این بنا با نام کاروانسرای حاج حسن یاد شده است.

محمدی با بیان اینکه مجوز عملیات کاوش باستان‌شناسی گاراژ زغالی‌ها که چند روز پیش پایان یافت توسط رییس پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری صادر شده است یادآور شد: این کاوش توسط اداره کل میراث فرهنگی استان قزوین و با هدف شناخت هرچه بیشتر اجزا و ارکان بافت تاریخی و الگوی ساخت و توسعه شهری و در راستای طرح‌های جدید توسعه‌ای در تعامل با شهرداری صورت گرفته است.

منبع: روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری