امروزه یکی از مهمترین اخبارهای هنری و اجتماعی، اخبار مربوط به کنسرتهای برگزاری در شهرها می باشد. طوری که بنرهای تبلیغاتی کنسرتها مدام در جاهای مختلف شهر دیده می شود. شرایط هر شهر متفاوت است. مثلا در مازندران بعضی شهرها همانند آمل یا ساری دارای کنسرت های بیشمار هستند و از آن طرف شهرهای همسایه همین شهرها حتی به سختی مجوز کنسرتهای آموزشی را به خود می بیند.
از چند بعد می توان به اثرات کنسرت نگاه کرد:
۱- تاثیر کنسرت بر اهالی هنر و موسیقی
۲- تاثیر کنسرت به مردم عوام و روحیه شهری
۳- تاثیر کنسرت بر اقتصاد شهر
تایید کنسرت بر هنر و موسیقی:
قطعا یکی از ملزومات هر هنرمند موسیقی دیدن کنسرتهای متعدد است و بار آموزشی بسیار بالایی برای آنها دارد. البته به جنبه مخرب بودن بعضی از این کنسرتها هم باید اشاره داشت، در نتیجه یک موسیقی دان با توجه به سبک و ژانر خود و نیازمندی خود در آن حرفه تخصصی خود، باید کنسرت مدنظر خود را ببیند و بشنود.
مطمئنا آن چیزی که در غالب یک آهنگ صوتی و حتی تصویری می بینیم کاملا متفاوت با اجرای زندۀ آن در کنسرت است. در اجرای زنده صدای هر ساز بصورت کاملا مجزا و قابل لمس شنیده می شود. کاری به کیفیت اجرای آن نوازنده یا خواننده نداریم. فرض بر این است که بهترین کیفیت ارائه می شود آنگاه یک موسیقی دان آن چیزی را که بعنوان شنونده در ذهن داشت لمس می کند و از طرف، آن چیزی که بعنوان یک ایده یا اثر خودش در سر دارد را برای یک اجرای زنده، تجسم می کند و راحتتر به خروجی کار خود دقت می کند. پس حتما لازم نیست خودمان اجرا کنیم و فقط با اجرای خودمان به هدف تجربه ها برسیم بلکه می توان از تجربه اجرای زنده دوستان هنرمند روی استیج نهایت استفاده را برد. پس تاثیر کنسرت بر جامعه هنرمندان به قدری زیاد است که خلا آن را فقط و فقط همین اجراها می تواند پر کند نه چیز دیگر. پس کنسرت به بالا رفتن سطح توانایی موسیقی دانهای آن شهر می شود.
تاثیر کنسرت بر مردم عوام و اقتصاد و روحیه شهری:
بخشی از جامعه کنسرت رفتن را در ملزومات زندگی شخصی و خانوادگی می بینند. همانطوری که ممکن است عده ای دیدن فوتبال در ورزشگاه یا دیدن فیلم در سینما را جزء اولویتها و یا حتی سرگرمی نگاه می کنند. جدا از این مسائل تاثیرات روحی و روانی که یک کنسرت برای شهروندان دارد بسیار مهم است، مخصوص نسل جوان که بعد از یک کنسرت شارژ روحی می شوند. برای این نحوه شارژ شدن شاید هیچ جایگزینی نمی توان پیدا کرد و به طبع خلا انرا نمی توان با چیزی پر کرد، خلا اینگونه از نظر روانشناسی در بعدهای دیگر این جوانان و نوجوانان و اقشار دیگر نمود پیدا می کند و به نوعی نابهنجاری ها را رقم می زند که قابل جبران و قابل بخشش نیست. پس وظیفه مسئولین ذی ربط و حتی مسئولین شهری موظف به ایجاد این مورد مهم هستند. گاها دیده می شود که خیلی از مردم حتی برای دیدن کنسرت به خارج از کشور سفر می کنند و ارز از این کشور خارج می شود. در اینجا می توان به شعار سال ۹۷ که توسط مقام معظم رهبری نامگذاری شد هم اشاره کرد که حمایت از کالای ایرانی در دستور کار است که این کنسرتها را می توان بعنوان حمایت از تولید و یا کالای ایرانی نگاه کرد. پس باید این کنسرتها باشد تا هم مردم دارای نشاط روحی باشد و هم چرخۀ اقتصاد در این بخش جریان داشته باشد و هم شهر از نظر روحیه و نشاط در سطح نرمال قرار گیرد.
نویسنده: محمد حداد