«فوق سری» سریال نوروزی امسال شبکه اول شناخته شد که در شب‌های نوروز مخاطبان را با خود همراه کرد. آخرین قسمت از این سریال شامگاه گذشته روی آنتن رفت.

اوایل اسفند ماه بود که برای تهیه گزارش پشت صحنه به لوکیشن زندان سریال «فوق سری» که در شهرک سینمایی دفاع مقدس بود، رفتیم.

محمد صادقی و امیرمحمد زند در این سریال نوروزی نقش دو برادر خلافکار را بازی می‌کنند.

محمد صادقی را می‌بینیم که با گریمی متفاوت دائما در حال گفت‌وگو با مهدی فخیم‌زاده – بازیگر نقش اصلی و کارگردان «فوق سری» – است.

امیر محمد زند هم از دیگر بازیگران نفش اصلی سریال نوروزی امسال است که سر صحنه حضور دارد و در لوکشین زندان این مجموعه پلیسی با محمد صادقی – برادرش – و فخیم‌زاده در حال گفت‌وگو و راهنمایی گرفتن برای بهتر ایفا کردن نقشش است.

علاوه بر بازیگران اصلی سریال «فوق سری»، بازیگران دیگری هم که بیشتر از آنها به عنوان سیاهی لشکر یاد می‌شود سرصحنه می‌بینیم. بازیگرانی که به واسطه‌ی گریم‌هایشان شبیه خلافکاران واقعی شده‌اند.

ابتدا با مهدی فخیم‌زاده که کارگردانی «فوق سری» را برعهده دارد دقایقی به گفت‌و‌گو می‌نشینیم و او با روی گشاده از ما استقبال می‌کند و تمام پرسش‌هایمان را پاسخ می‌دهد.

*** همه کاراکترهای «فوق سری» جدی‌اند

وقتی از مهدی فخیم‌زاده – کارگردان سریال «فوق سری» – درباره متفاوت بودن ژانر کاری‌اش می‌پرسیم، می‌گوید: «فوق سری» همانند سایر کارهای پلیسی‌ام به مواد مخدر می‌پردازد اما به نوع دیگری و به شکل متفاوتی این معضل را پیگیری می‌کند؛ چراکه مرکزیت قصه چیز دیگری است ولی از نظر قالب و قصه با کارهای قبلی‌ام کاملا متفاوت است؛ به عنوان مثال در سریال «حس سوم» محوریت داستان یک پلیس بود اما در «فوق سری» اینطور نیست.

بازیگر نقش سرهنگ علی نصراللهی در سریال «فوق سری» سپس درباره اینکه بالاخره «فوق سری» را سریال پلیسی بدانیم یا طنز؟ توضیح می‌دهد: سریال «فوق سری» اصلا کمدین ندارد و کاملا یک داستان پلیسی جدی است اما در کنارش درون مایه طنز هم دیده می‌شود.

او می‌افزاید: قصه‌ای که از همان ابتدا برای سریال «فوق سری» طراحی کردم، از طنز موقعیت برخوردار بود؛ یعنی لحظاتی در قصه وجود دارد که طنز را در داستان ایجاد می‌کند اما طنز «فوق سری» از این نوع نیست و همه کاراکترها به نوعی جدی هستند.

این کارگردان و بازیگر سینما و تلویزیون همچنین درباره‌ی میزان استقبال مخاطبان از سریالش اظهار می‌کند: همیشه دورخیزم این است، کاری کنم که برای مخاطب عام جذاب باشد ولی اینکه صد درصد بتوانیم موفق شویم، یک بحث دیگر است. اگر به این سوال می‌شد پاسخ داد تا به حال خیلی‌ها پاسخ داده بودند (به طنز).

فخیم‌زاده در ادامه همین مطلب می‌گوید: همیشه در کارهایم یک دور خیز و نیتی می‌کنم و سپس تلاش می‌کنم تا کارم را با نیتم هماهنگ کنم. من همیشه در کارهای سینمایی و تلویزیونی‌ام با این نیت کار می‌کنم که با مخاطب عام رودررو باشم و کاری بسازم تا مخاطب عام خوشش بیاید و از آن استقبال کند.

در ادامه صحبت‌هایمان وقتی از فخیم‌زاده می‌پرسیم چرا ابتدا نام «قورباغه و قناری» را برای سریالش انتخاب کرد؟ گفت: ابتدا نام این سریال «قورباغه و قناری» بود اما بعدها دیدیم کلمه قورباغه و قناری ممکن است برای تماشاچی پیش قضاوتی ایجاد کند و تماشاچی فکر کند که نوع طنزی که در این مجموعه به تصویر کشیده می‌شود‌، کاراکترها را لوده کرده است؛ در حالی که این طور نیست، بنابراین اسم سریال را تغییر دادیم؛ چراکه ما هیچ کُمدینی در کار نداریم؛ ضمن اینکه از همان ابتدا هم نام فیلمنامه «فوق سری» بود. اگر سریال را هنگام پخش ببینید متوجه می‌شوید که چرا اسمش را قورباغه و قناری گذاشته بودیم، حتی در جاهایی از قصه از این اسم استفاده می‌شود.

*** باید قصه‌ای درخور مردم ساخت

وی همچنین درباره‌ی حضورش در ژانرهای مختلف تلویزیونی و کارکردن قصه‌های متفاوت در سینما و تلویزیون توضیح می‌دهد: من تقریبا یکی از آدم‌هایی هستم که به هیچ ژانری وفادار نماندم. از طنزهای خانوادگی مثل «همسر» و «خواستگاری» گرفته تا کارهای تاریخی،‌ سیاسی و روان‌شناسی؛ ضمن اینکه در عین حال پلیسی هم کار می‌کنم؛ چراکه در کل اعتقادی به کار کردن در یک ژانر ندارم بلکه به این اعتقاد دارم که قصه‌ای را پیدا کنم که مناسب و درخور مردم باشد و خودم هم آن را دوست داشته باشم.

*** کارهای پلیسی را سناریو می‌سازد نه امکانات

فخیم‌زاده در بخشی دیگر از گفته‌های خود درباره امکانات کارهای پلیسی در تلویزیون و اینکه آیا امکانات «فوق سری» کافی بود‌؟ بیان می‌کند: ما برای ساخت این مجموعه با نیروی انتظامی همکاری داریم و آنچه لازم داشتیم در اختیارمان گذاشته شد ولی به نظرم کارهای پلیسی را بیشتر سناریو می‌سازد تا امکانات و اینکه یک قصه دراماتیکی و شخصیت‌های مناسبی را در قصه داشته باشیم. در کل معتقدم قصه‌های پلیسی به تق و توق هلی‌کوپتر و ماشین‌های پلیس نیست. قصه پلیسی به امکانات نیست که فقط دو ماشین پلیسی در اختیارمان قرار بدهند. ممکن است ما کارهای پلیسی داشته باشیم که اصلا پلیس در آن دیده نشود اما کار پلیسی باشد. به نظر من سناریوی پلیسی با پلیس بازی فرق دارد.

کارگردان سریال‌های «خواب و بیدار»، «حس سوم»، «بی صدا فریاد کن» و … در پاسخ به اینکه دلیل انتخابتان برای لوکیشن شهرک سینمایی دفاع مقدس برای سریال «فوق سری» چه چیزی بود؟ توضیح می‌دهد: اینجا تنها لوکیشن زندانی است که درست، آماده و روپاست و لوکیشن خوبی است. همچنین به لحاظ شباهت، از زندان قصر الگوبرداری شده است؛ ضمن اینکه این لوکیشن برای نورپردازی هم فضای مناسبی دارد.

تقریبا سوال‌هایمان از مهدی فخیم‌زاده تمام شده است و حالا به سراغ امیرمحمد زند – یکی از بازیگران نقش منفی سریال – می‌رویم.

زند که اولین بار است در سریال‌های نوروزی تلویزیون حضور دارد، از ایفای نقش در «فوق سری» برایمان می‌گوید.

*** ایفای نقش منفی بازیگر را تحریک می‌کند

وی که در سریال «فوق سری» نقش دانیال – برادر کوچک آقای محمد صادقی – را بازی می‌کند و هر دو در کار مواد مخدر هستند، می‌گوید: به نظرم نقشم در این سریال هم به لحاظ ظاهری و هم به لحاظ شخصیتی متفاوت‌تر از کارهای قبلی‌ام است. در کل ایفای نقش‌های منفی هر بازیگری را تحریک می‌کند تا در پرونده کاری‌اش متفاوت‌تر باشد.

وی در همین زمینه اظهار می‌کند: اگر یک نقش منفی در یک اثر نمایشی خوب دربیاید، قهرمان قصه و نقش‌های مثبت هم قطعا ارزشمند می‌شوند ولی اگر نقش منفی داستان ضعیف کار کند هیچ وقت قهرمان قصه و نقش‌های مثبت اُبهت خودشان را پیدا نمی‌کنند. به نظرم بازی کردن در نقش‌های منفی کمک بزرگی برای رساندن مفاهیم اصلی فیلم و سریال‌ها هستند.

بازیگر سریال نوروزی «فوق سری» سپس از اولین تجربه کاری‌اش با مهدی فخیم‌زاده ابراز رضایت می‌کند.

او در ادامه صحبت‌هایش می‌گوید: اولین بار است که برای نوروز تلویزیون کار انجام می‌دهم. «فوق سری» برایم تجربه خوبی بود. امسال به دلیل تقارن نوروز با ایام فاطمیه (س) سریال‌ها خیلی به سمت طنز نرفتند اما کارهای شیرین و جذابی پخش شد تا ان‌شاءالله هم شأنیت این روزهای عزیز حفظ شود و هم اینکه مردم عزیز در ایام نوروز سرگرم شوند.

محمد صادقی از دیگر بازیگران حاضر در سرصحنه لوکیشن زندان سریال «فوق سری» است اما مجالی برای صحبت با او پیدا نکردیم چراکه مدام درگیر ایفای نقشش بود.